Gitar, satranç, kitap, resim, kılıç
Klasik yeteneğin simgeleridir.
Ünlü olmaktan başka bir şeyi önemsemeyen bir gezgin vardı. İyi bir işte çalışmak için pek çok olanağı olmasına karşın beş konuda ustalaşmasına yardım edecek bir öğretmen aramayı sürdürdü: Gitar, satranç, kitap, resim ve kılıç.
Gitar ona ruhunu ifade eden müziği verdi. Satranç, strateji geliştirmeyi ve başka birinin eylemlerine karşılık verme yollarını öğretti. Kitaplar, akademik eğitim sağladı. Resim, güzellik ve duyarlılığın pratiğiydi. Kılıç, sağlık ve savunma için bir yoldu.
Bir gün küçük bir çocuk gezgine bu beş şeyi kaybederse ne yapacağını sordu. Gezgin önce korktu, ama hemen farketti ki gitarı kendi kendine çalamazdı, satranç tahtası oyuncular olmadan hiçbir işe yaramazdı, kitabın okuyucuya ihtiyacı vardı, fırça ve mürekkep kendi kendine hareket edemezdi ve kılıcı kınına koymak için el gerekliydi. Anladı ki, kendini eğitmek ve geliştirmek salt bir takım yetenekler elde etmek değildi. Aranan, varlığının özüne giden bir yoldu.
G.D.-
Bir yolculuk süresince kullanılan araçların hepsi bir noktada terkedilmelidir, ki terkedilir eninde sonunda.
Hele ki içimizdeki zirveye tırmanışta, ne koltuk değneği, ne de kanatlar vardır yardımımıza sunulan.
Spiral bir girdap içinde yükselmeye çalışmak gibidir bu süreç, yapayalnız, çırılçıplak, yara bere içinde ve kanamalı…
sen dursan da, yol durmaz,
geri düşersin, görecesinde değişimin.
yorulsan da, yol yorulmaz,
bir koşuya döner, dinlenişin.
düşe-kalka, sapa-savrula,
ağlaya-güle, üşüye-kavrula,
desteksiz, bastonsuz,
araçsız, hem de dostsuz,
kendi zirvene yolcusun.
şüphesiz bir inanç,
ve beklentisizliğin sabrıyla.