Babasız bir baba
Dengesini bulmakta zorlanır.
Ustasız bir usta
Tehlikelidir.
Ebeveynlerimize, öğretmenlerimize ve liderlerimize güven ve beklentiyle dolu bir saygı ve hayranlık duyarız. Onlara düşen sorumluluk bize kılavuzluk etmek, bizi eğitmek ve koşullar belirsiz olduğu zaman bizim adımıza düşünce oluşturmaktır. Sonuç olarak onlar bizde gelişmesine yardım ettikleri akla ve bilgeliğe dayanarak kendi kararlarımızı kendimizin verebileceğimiz bir noktaya gelmemize yardımcı olmalıdırlar.
Ancak kötüye kullanma ve yanlış yapma potansiyeli çok yüksektir. Kim her zaman hatasız olabilir ki? Yanlış zamanda yapılan basit bir hata, karışıklığa, psikolojik izlere, hatta büyük felaketlere neden olabilir. Çocuğun etkilere en çok açık olduğu bir zamanda duyduğu kırıcı sözler yıllarca süren problemlere neden olabilir. Bu yüzden anne ya da baba için, bir anne ya da babaya, usta için bir ustaya, liderler için liderlere ihtiyaç duyarız. Bu, güçten doğabilecek yanlışları önler.
Sonuç olarak birisi en tepede olmalıdır, bunu mu anlamalıyız? Peki bu kişi kime başvuracak? İlahları değil, pragmatizmi davet edelim. En yüce öğretmen deneyimdir. Bu yüzden de bilge insanlar sürekli seyahat eder, kendilerini koşullardaki değişikliğe göre sınavdan geçirirler. Ancak bu şekilde düşüncelerini gerçekten sağlamlaştırır ve eksiklerini giderirler.
G.D.-
Öğreti, öğreteni yankılar. Öğrenen, hem öğretiyi, hem de öğreteni bir bütün olarak değerlendirmelidir. ‘İyi’ de, ‘kötü’ de nesnelliğin referansından özgür değildir çünkü. Bilgi, kişinin kendi yaşamsal boyutlarında doğru yerini bulabilir ancak.
mürşid ışığı bilse de,
ışığa dönük olsa da yüzü,
arkasında durursan,
gölgesi düşer sana.
içsel dünyanda,
güneş tutulması misali,
saf ışık perdelenir.
gün ortasında,
karanlığı yaşarsın,
sorgulamadan hem de!
yapma!
dön yüzünü güneş’e!
ne yansıtıcı gerek sana,
ne de koruyucu perde.
uyumlanmak istersen,
gereken her şey sende!