Kumdaki ayak izleri
hemen kayboluverdi:
Deniz kıyısı zihni.
Plaja gitmek, temiz havada yürümek, dalgaların sesini dinlemek, kumun ayağımızın altındaki iri tanelerini hissetmek demektir. Karayla okyanus arasındaki dar şerit bilgeliğin zihnini anlamak için kusursuz bir yerdir. Tıpkı suyla kum arasındaki dinamik denge gibi, zihinlerimizin durgun ve etken tarafları arasında da dinamik bir denge vardır. Kum nasıl sürekli yıkanıyorsa, biz de zihinlerimizi bir türlü gitmek istemeyen izlenimlerden kurtarmalıyız.
Genellikle geçmişte yaptığımız şeylere ait düşünceleri, pişmanlıkları ve şüpheleri bugüne taşırız. Bu bizi çelişkilere sürükler. Böylesi bir duruma izin vermek yerine sonuçları da bir yana bırakmadan hareket etmeliyiz. Bu, tam bir kusursuzluğu, bütünlüğü gerektirir. Böylesi bir tamlık bir meydan okumadır; ancak bunu başarmak mükemmel yaşamak demektir. O güne ait sorunları bizi tam olarak tatmin edecek biçimde çözüme kavuşturduğumuzda sürekli dalgalarla yıkanan bir sahilin hayranlık uyandırıcı saflığına ulaşırız.
G.D.-
yeni bir kapıyı açarken, öncekini kapamalısın.
öyle çok hata yaparız ki bazen,
bir yazıda, resimde, bir tasarımda,
veya bir ilişkiyi anlamada,
yeniden başlamak çok daha kolaydır,
sorun zincirini onarmaya çalışmaktansa.
her neyse yanlış bildiğimiz,
bilgisi bizdedir artık,
‘niye?’, ‘nasıl?’ sorgusalından öte.
ve eskiyi silme zamanıdır şimdi,
duyguda, düşüncede tortulardan arınmak
ve ‘yeni’yi, yeni, yepyeni yaşamak!