çok geç…
geldin demek,
ben tam gitmek üzereydim.
heveslisin yolculuğa,
ben vazgeçmek üzereydim.
konuşmaya telaşlısın,
bense susmak üzereydim.
durdun, dolandın, oyalandın,
ki, yetişmek üzereydin.
kum saati ters döndü,
tam dost olmak üzereydin.
o eşsiz an kayıp gitti,
tam inanmak üzereydim.
yalnızlığa gömülürken,
sensizliğe süzülürken,
sessizliğe sürülürken,
özür diliyorum benden.
gönülden göremezken,
sözcüksüz sevemezken,
sorgusuz devinmezken,
özür diliyorum benden.
duygular salınırken,
düşlere dalınırken,
düşünceler yanılırken,
özür diliyorum benden.
kanılara sarılmadan,
kanıtlara kurulmadan,
kaygılara vurulmadan,
özür diliyorum benden.
dostlukta teklenerek,
sevgiyle yüklenerek,
sevgiliye güvenerek,
özür diliyorum, tümden…
bu özür, sessizleşen bana,
sözler yetemedi içimdeki yangına,
ve seni hissetmenin heyecanına.
özrüm, dile getiremediğim a’na!
yeni bir alfabe, her duygu bir harf olmalı,
hepsini bir arada tutansa, sevgi bağı…
gönlümden yola çıkıp bedenimi almalı,
satırlardan öte taşıp, özden içre dalmalı.
ama şimdilik elveda,
elveda satırlarım size…
oysa çok alışmıştım beraberliğimize…
